Stedten, 16 - 19 mei 2019
Het Jahrestreffen vond dit jaar plaats in het ‘Land aus Wein und Stein’, het ‘Seegebiet Mansfelder Land’. Tevoren bekijken we of we geschikt ruilmateriaal hebben en stellen we een lijst op van wat er nog mist voor een goed exponaat. Ook wordt informatie verzameld over de omgeving: bezienswaardigheden, de voorkomende vogels enz. En dan vangt de lange reis aan. Het warme welkom van diegenen van onze PAGO-vrienden die al aanwezig zijn, doet ons snel de vermoeidheid van de reis vergeten. Het Treffen kan beginnen!
Tijdens het welkomstdiner wordt informatie uitgewisseld over de mogelijkheden in de omgeving en wat echt moet worden bezocht. Juist om die reden zijn er deelnemers, waaronder wij, die eerder zijn aangekomen of na afloop nog wat blijven om de wijde omgeving beter te leren kennen. Zo komt Duitsland ons steeds wat nader.
Op 17 mei, na het ontbijt, met de groep op pad voor het ornithologisch gedeelte van het Treffen: we rijden naar de ‘Geiseltalsee’. Dit is het grootste kunstmatige meer in Duitsland, als overblijfsel van bruinkoolwinning. Ieder kan op zijn gemak genieten van de rijkdom aan vogels en planten. Onder de deelnemers zijn genoeg deskundigen die wat meer kunnen vertellen over de omgeving, de planten en de vogels. Zo wordt ieder weer wat wijzer. Het hoogtepunt van deze excursie? De Bijeneters!
Een grote groep heeft zijn jachtterrein net over de heuvels. Ze vliegen af en aan en laten zich goed en langdurig bekijken. De ‘tropische’ kleuren ontlokken veel oh’s en ah’s en hun ‘gezang’ zal niemand meer vergeten.
In de middag is er ruimte voor het thematisch‑filatelistisch onderdeel: een discussie over het experiment van 2-bladzijden mini-exponaat over een tevoren vastgesteld thema. De uitgestalde voorbeelden bieden daartoe stof genoeg. Conclusie: uitdagend, vraagt behoorlijk wat tijd en inzet. Doorgaan!
Op 18 mei bezoeken we onder leiding van de Nabu-gids, de heer Schulze, de ‘Salziger See’. Het daar heersende mini-klimaat is goed voor zuidelijke soorten, te danken aan de droge omgeving en de hogere temperaturen. Op de zuidhellingen konden wijngaarden worden aangelegd. Ook zien we daar abrikozen- en kersenbomen. Vanuit de jachthut kunnen de populaties wasbeer, vos en wild zwijn onder controle worden gehouden. Zodoende hebben o.a. de vogels meer kans. Voor de vleermuizen, waaronder de kleine hoefijzerneus, is er in/ aan een hoge toren nest-/slaapgelegenheid aangebracht. De gids vertelt over het project waarbij de trekroutes van de populatie Bijeneters hier, in Portugal en Bulgarije worden onderzocht, o.a. met behulp van zendertjes. De verrassing van deze ornithologische tocht? De Draaihals, die zich luid roepend, vlakbij, langdurig laat bekijken. Niet alle vogels laten zich zo gemakkelijk horen of zien. Maar dat is juist de charme van het vogelen: een soort jagen…
In de middag is er weinig ruimte voor het thematisch‑filatelistisch onderdeel, omdat voor de jaarvergadering ook de nodige tijd moet worden ingeruimd. In de avond kunnen we genieten van de films die Peter Oelke maakte tijdens eerdere Treffens. We zijn nu al benieuwd naar de film die we volgend jaar te zien zullen krijgen…
Tijdens de Treffen-dagen is er deze keer niet veel tijd voor ‘Tausch’, maar voor ‘Plausch’ is altijd tijd te vinden. Zo spijkeren we onze kennis over filatelistische en thematische zaken weer wat bij door te luisteren naar de meer ervarenen.
En dan is het op 19 mei tijd voor het afscheid, na het ontbijt. Er wordt geknuffeld, er worden handen geschud, men wenst elkaar een goede reis… Met een welgemeend “tot het volgend Jahrestreffen” zwaaien we elkaar uit. Nog een klein jaar wachten en we zien elkaar in 2020 in Seeheim weer.
We mogen niet vergeten de organisatoren van dit Jahrestreffen te bedanken voor hun inspanningen!
Agnes van der Sanden
